busje komt zo

Na een paar rustige wandeldagen in bergdoprje Kalpa, met voortdurend zicht op de besneeuwde bergtoppen van de berg Kinner Kailah, stond een nachtrit naar Manali op de agenda. Goed voor minimum 16 uur busplezier. Met de staart tussen de benen dropen we donderdag af toen bleek dat de bus die dag niet meer zou opdagen. Een dagje later hadden we meer geluk. Al was dat geluk maar van korte duur. Want na 8 uur rijden zette de bus zich aan de kant. Door het slechte weer waren er 2 km verder rotsblokken en aarde van de bergflank op het wegdek gespoeld. We ;oesten de nacht in de stilstaande bus doorbrengen en wachten tot de buldozers 's morgens de weg kwamen vrijmaken. Bij het eerste ochtendgloren hervatten we de reis. Een viertal boedhistische monnikjes bewaakten onze mentale gezondheid, terwijl een half regiment soldaten voor onze fysische veiligheid zorgden. Aldus hotsten we verder, langs talloze bochten, steile hellingen en afdalingenen putten en hobbels. Lang leve Touristil! Want alle niet-toerist(ilist)en hingen door de open raampjes naar verse lucht te happen. Althans, dat is wat we dachten... Toen we uitstapten bleek dat de busflanken waren besmeurd met een gele brei...
Door de opgelopen vertraging reed de bus niet verder dan Kullu en moesten we dus op de koop toe nog eens overstappen: snel bagage wisselen en verder maar... Pas 's avonds bereikten we onze bestemming Manali (dus na een rit van 26 ipv 16 uur). Een mens leert vertragingen hier wel relativeren. Het komt niet op een uurtje. En dat terwijl collega's in Brussel zagen over 10 minuten. Dan gauw hotelletje binnengelopen, ogen laten dichtvallen en 's morgens weer een bus opgesprongen. Alweer halverwege gestrand, ditmaal had de regen de asfaltweg over de Rothan pas omgetoverd tot een heuse modderpoel. De enige oplossing bestond eruit de zon en de wind een tweetal uren hun werk te laten doen. En daar waar menig jeep strandde, ploeterde onze eenvoudige bus zich slibberend een weg omhoog. Eens over de 3975 metershoge pas werd het geduld en labeur van de voorbije dagen ruimschoots beloond : een o-ver-wel-di-gend zicht op ruwe groene massieven, watervallen en witte hymalayapieken. Dit is waarvoor we gekomen zijn, morgen begint onze trekking van Darcha naar Lamayuru. We kijken er naar uit!