Na onze trekking in het Everest gebied zaten we allebei met een beetje gemengde gevoelens. We wilden nog wel een trekking doen, mar hadden het idee dat die sowieso in het niets zou vallen bij de landschappen, indrukken en ervaringen van de voorbije dagen... Daar kwam nog bovenop dat we beiden redelijk uitgeput waren door de zware trekking en het eenzijdige groentenarme en fruitloze dieet van rijst en noedels.
We hadden verschillende opties en overwogen deze uitgebreid, een na een:
- Langtang: dit is een ander mooi hooggebergtegebied, maar het is een heen-en-terug-trekking en is enkel bereikbaar d.m.v. een ellendige 10-uur durendebusrit;
- Gosaikund: bekend om zijn heilige meren, en dan moesten we maar 1 keer op die ellendige bus, maar meren hadden we al gezien en we vreesden voor een minder zicht op de bergen dan in Langtang;
- Kathmandu: 2 weken in Kathmandu blijven en relaxen, maar 2 weken leek ons net iets te veel van het goede;
- onze vluchten vervroegen: zodat we vroeger naar Zuid-Amerika zouden kunnen, maar we zagen op tegen het verleggen van 4 vluchten en een treinrit.
We veranderden een paar keer van gedacht, maar beslisten uiteindelijk voor de trekking in Langtang. Na een paar dagen rusten, eten, recupereren en rondhangen in Kathmandu trokken we 's morgens in alle vroegte naar het busstation, op zoek naar een bus die ons naar Syabrubesi kon brengen.
De bus doet zijn reputatie alle eer aan. Met het betere bochtenwerk slingert hij zich 11 uur lang door berg en dal. Al gauw zit hij overvol, ook op het dak. Er wordt gehuild, gekotst en flauwgevallen. En terwijl Steven lijkbleek boven zijn kartonnen zakje hangt, kan Greet nog de energie en volharding opbrengen om te argumenteren dat er niet zo iets bestaat als een toeristentarief voor een busticket. En na urenlang het been stijf te houden, zwicht de conducteur en betalen we de Nepali price.
Langtang is een smalle, diepe vallei in het noorden van Nepal, tegen de Tibetaanse grens, afgebakend door een keten van zes- en zevenduizenders. We volgen de Langtang Khola rivier stroomopwaarts. Het pad klimt door een Europees aandoend bos. Bamboestruiken en rare bloemen geven het een exotisch tintje. Algauw gaat het over in een Zuid-Amerikaans woud met bemoste bomen, rotsen en slingerapen. Het lijkt alsof we al aan de Machu Picchu trail begonnen zijn. Na 3 dagen stijgen komen we terecht in uitgestrekte alpiene weiden die getooid zijn in de mooiste herfstkleuren, en bereiken we Kyangin Gompa, omgeven door een muur van besneeuwde toppen, en onze uitvalsbasis voor de beklimming van de Tsergo Ri.
Als acclimatisatie trekken we de Lirung vallei in en gaan een kijkje nemen naar Langtang Lirung, Kimshung en Yamsa Tsenji en de gletsjers die op hun flanken rusten. Opkomende mist bederft echter een beetje de pret. Onze weerstand tegen platgetreden paden bezorgt ons natte voeten. Blootsvoets waden we door de ijskoude rivier en zoeken ons een weg naar het hoofdpad.
De volgende ochtend moeten we vroeg uit bed. Om 5 uur trekken we, samen met Marie en Maarten, een zowaar tof Nederlands koppel, en Pete, een enthousiaste Engelsman, de donkere, ijskoude nacht in, om voor de wolken de top van de Tsergo Ri (4984 meter) te bereiken. De voorbije dagen waren redelijk bewolkt, we zijn dus lang niet zeker of we daar iets te zien gaan krijgen. Een vallende ster verhoogt echter onze kansen. Pete blijkt een rasechte spoorzoeker en loodst ons naar de voet van de berg. De opkomende zon tooit Langtang Lirung en de omliggende bergen in een prachtige oranje gloed. Het is nu al volop genieten, en de weg naar de top is nog lang. Stap voor stap en ieder aan zijn eigen tempo banen we ons, langs de kam van de berg, een weg naar boven. Vlak voor de top bezorgen afdrukken in de sneeuw onze beklimming een extra dimensie. Een sneeuwluipaard!?
Na een zware klim van 3,5 uur zijn we boven. We zijn de wolken voor. De zon schijnt heerlijk! Rondom ons reiken alle pieken hoog in de blauwe lucht. Een schitterend panorama van sneeuw en ijs, van bergen en gletsjers. Een prachtige plaats voor een picknick. Het brood met kaas en de fruitcake, die we al van in Kathmandu meesleuren, smaken heerlijk. 3 vlakbij rondcircelende arenden maken het plaatje compleet. Blij dat we voor Langtang hebben gekozen!
We hadden verschillende opties en overwogen deze uitgebreid, een na een:
- Langtang: dit is een ander mooi hooggebergtegebied, maar het is een heen-en-terug-trekking en is enkel bereikbaar d.m.v. een ellendige 10-uur durendebusrit;
- Gosaikund: bekend om zijn heilige meren, en dan moesten we maar 1 keer op die ellendige bus, maar meren hadden we al gezien en we vreesden voor een minder zicht op de bergen dan in Langtang;
- Kathmandu: 2 weken in Kathmandu blijven en relaxen, maar 2 weken leek ons net iets te veel van het goede;
- onze vluchten vervroegen: zodat we vroeger naar Zuid-Amerika zouden kunnen, maar we zagen op tegen het verleggen van 4 vluchten en een treinrit.
We veranderden een paar keer van gedacht, maar beslisten uiteindelijk voor de trekking in Langtang. Na een paar dagen rusten, eten, recupereren en rondhangen in Kathmandu trokken we 's morgens in alle vroegte naar het busstation, op zoek naar een bus die ons naar Syabrubesi kon brengen.
De bus doet zijn reputatie alle eer aan. Met het betere bochtenwerk slingert hij zich 11 uur lang door berg en dal. Al gauw zit hij overvol, ook op het dak. Er wordt gehuild, gekotst en flauwgevallen. En terwijl Steven lijkbleek boven zijn kartonnen zakje hangt, kan Greet nog de energie en volharding opbrengen om te argumenteren dat er niet zo iets bestaat als een toeristentarief voor een busticket. En na urenlang het been stijf te houden, zwicht de conducteur en betalen we de Nepali price.
Langtang is een smalle, diepe vallei in het noorden van Nepal, tegen de Tibetaanse grens, afgebakend door een keten van zes- en zevenduizenders. We volgen de Langtang Khola rivier stroomopwaarts. Het pad klimt door een Europees aandoend bos. Bamboestruiken en rare bloemen geven het een exotisch tintje. Algauw gaat het over in een Zuid-Amerikaans woud met bemoste bomen, rotsen en slingerapen. Het lijkt alsof we al aan de Machu Picchu trail begonnen zijn. Na 3 dagen stijgen komen we terecht in uitgestrekte alpiene weiden die getooid zijn in de mooiste herfstkleuren, en bereiken we Kyangin Gompa, omgeven door een muur van besneeuwde toppen, en onze uitvalsbasis voor de beklimming van de Tsergo Ri.
Als acclimatisatie trekken we de Lirung vallei in en gaan een kijkje nemen naar Langtang Lirung, Kimshung en Yamsa Tsenji en de gletsjers die op hun flanken rusten. Opkomende mist bederft echter een beetje de pret. Onze weerstand tegen platgetreden paden bezorgt ons natte voeten. Blootsvoets waden we door de ijskoude rivier en zoeken ons een weg naar het hoofdpad.
De volgende ochtend moeten we vroeg uit bed. Om 5 uur trekken we, samen met Marie en Maarten, een zowaar tof Nederlands koppel, en Pete, een enthousiaste Engelsman, de donkere, ijskoude nacht in, om voor de wolken de top van de Tsergo Ri (4984 meter) te bereiken. De voorbije dagen waren redelijk bewolkt, we zijn dus lang niet zeker of we daar iets te zien gaan krijgen. Een vallende ster verhoogt echter onze kansen. Pete blijkt een rasechte spoorzoeker en loodst ons naar de voet van de berg. De opkomende zon tooit Langtang Lirung en de omliggende bergen in een prachtige oranje gloed. Het is nu al volop genieten, en de weg naar de top is nog lang. Stap voor stap en ieder aan zijn eigen tempo banen we ons, langs de kam van de berg, een weg naar boven. Vlak voor de top bezorgen afdrukken in de sneeuw onze beklimming een extra dimensie. Een sneeuwluipaard!?
Na een zware klim van 3,5 uur zijn we boven. We zijn de wolken voor. De zon schijnt heerlijk! Rondom ons reiken alle pieken hoog in de blauwe lucht. Een schitterend panorama van sneeuw en ijs, van bergen en gletsjers. Een prachtige plaats voor een picknick. Het brood met kaas en de fruitcake, die we al van in Kathmandu meesleuren, smaken heerlijk. 3 vlakbij rondcircelende arenden maken het plaatje compleet. Blij dat we voor Langtang hebben gekozen!
Al goed dat Steven boven een kartonnen zakje hing en niet zoals gebruikelijk boven de broodrooster... En voorts: puike reisverslagen! Boeiend!
BeantwoordenVerwijderen