De laatste week in India stond in het teken van wat broodnodige rust en het doorreizen richting Nepal. Na de trekkingen was de nood aan even zalig nietsdoen erg groot. Die rust vonden we inSarnath, een boedhistisch pelgrimsoord op een boogsheut van Varanasi. We vonden onderkomen bij Dr. Jain,een plaatselijke weldoener die een project leidt om ook de kinderen van de laagte kaste naar school te kunnen laten gaan.
Na enkele dagen meenden we voldoende te zijn uitgerust om ons in de chaos van Varanasi te wagen. Niets was minder waar. De stad wasverschrikkelijk: lawaaierig,vuil, drukkend warm,... en opnieuw dezelfde rij van opdringerige bedelaars, riksjarijders, verkopers en sjoemelaars als inde vorige grootsteden. Een boottochtje op de Ganges bracht even wat rust,maar was eigenlijk een beetje ontgoochelend doordat het hoge waterpeil de meeste trappen verborg, er niet zoveel pelgrims aan het baden waren, de enkele overblijvende paleizen van weleer een troosteloze aanblik boden en nieuwe gebouwen de oever ontsierden. Na een dag hielden we het voor bekeken en vluchtten we naar Nepal.
Een Nepalees leerde ons dat INDIA staat voor I Never Do It Again. We zijn geneigd ons daarbij aan te sluiten, hoewel we zeker nog eens naar Ladakh willen terugkeren...
Geen opmerkingen:
Een reactie posten