Frits Boy

Totnogtoe zijn we er al goed in geslaagd om buiten het toeristische hoogseizoen te reizen en minder bezochte plekjes uit te kiezen, wat maakt dat we tot nu met veel vrijheid en heel flexibel hebben gereisd. Maar nu, hier in Patagonië, is er geen ontsnappen meer aan. De zomer duurt hier maar 2 maanden. Hotels, bussen en excursies worden weken van te voren gereserveerd en raken dus snel volgeboekt. Iets wat wij nog niet hebben geleerd... Toen we tegen middernacht in El Chalten arriveerden, deden we zelf geen moeite om een slaapplek te zoeken; we zetten onze tent net buiten het dorp op. De volgende ochtend zagen we dat we op nog geen 50 meter van een plakkaat 'verboden kamperen' stonden. De info uit onze reisgids mbt openbare kampeergelegenheden is blijkbaar achterhaald... De burgemeester hier lijkt ook bang voor zigeuners :-)

El Chalten staat nog maar 25 jaar op de kaart. Het werd in 1985 gauw opgericht door Argentinië om zijn grondgebeid tov Chili te verzekeren. Het dorp telt slechts 600 inwoners en in elk huis is wel een hotel, winkel, restaurant of trekkingbureau gehuisvest. Er is al een begraafplaats voorzien, maar er is nog niemand gestorven. Alles ziet er gloednieuw uit en de bouwkoorts is nog niet over.

Wij muizen er snel van onder en trokken de bergen in. Fitz Roy en Cerro Torre zijn wereldberoemde reuzen, massieve blokken graniet. We genoten 5 dagen van hun glorie, met al hoogtepunt een dagje 'Escuela del hielo', ijsklimoefeningen op de gletsjer. We hebben ons geamuseerd en dat smaakt naar meer. Met andere woorden, twas goe maar ewa weinig.