"Het weer in de bergen kan snel veranderen" is een veelgehoorde uitspraak. Meestal wordt dan bedoeld dat er ook op zonnige dagen onverwacht een onweer de kop kan opsteken. Helaas bljift een verandering in de omgekeerde richting hier uit. Na de Fitz Roy-trekking gingen we 3 dagen uitrusten aan Lago Roca, een blauw meer aan het einde van de bewoonde wereld, in een kleurrijke omgeving van gras, rotsen, bergen en sneeuw. Doordat ook wolken, regen en felle wind van de partij waren, zijn we onze tent echter haast niet uitgeweest. Enkel tijdens de spelletjes petanque, met ronde keien die we hadden verzameld, ademden we de buitenlucht.
Toen we daarna naar het zuiden wilden trekken, voor onze (laatste) trekking in Torres Del Paine, kregen we te horen dat de bus niet reed omwille van stakingen. Daar stonden we dan. Met een volgeladen rugzak en nieuwe moed en goesting om te stappen.
Omdat er in de directe omgeving van El Calafate geen knijt te doen is, zagen we geen andere optie dan terugkeren naar El Chalten. Daar wachtte ons echter een volgende teleurstelling: slecht weer. Regen die je doornat kan maken, rukwinden die je omver kunnen blazen, wolken die je alle zicht ontnemen: geen weer om met de rugzak op pad te gaan. We wilden het hoofd niet laten hangen, maar dat werd toch moeilijker en moeilijker. Gelukkig bestaan er pizza à volonté en lekkere wijn om wat troost te bieden. Hoewel 'pizza libre' werd vertaald als 'all you can eat', kwam dit niet overeen met de Vlaamse invulling, want tegen het eind van de avond kregen onze borden geen pizza meer te zien... Enkele dagen later hebben we ook de limieten van de 'parilla libre' (Argentijnse BBQ) overwonnen...
Toen we daarna naar het zuiden wilden trekken, voor onze (laatste) trekking in Torres Del Paine, kregen we te horen dat de bus niet reed omwille van stakingen. Daar stonden we dan. Met een volgeladen rugzak en nieuwe moed en goesting om te stappen.
Omdat er in de directe omgeving van El Calafate geen knijt te doen is, zagen we geen andere optie dan terugkeren naar El Chalten. Daar wachtte ons echter een volgende teleurstelling: slecht weer. Regen die je doornat kan maken, rukwinden die je omver kunnen blazen, wolken die je alle zicht ontnemen: geen weer om met de rugzak op pad te gaan. We wilden het hoofd niet laten hangen, maar dat werd toch moeilijker en moeilijker. Gelukkig bestaan er pizza à volonté en lekkere wijn om wat troost te bieden. Hoewel 'pizza libre' werd vertaald als 'all you can eat', kwam dit niet overeen met de Vlaamse invulling, want tegen het eind van de avond kregen onze borden geen pizza meer te zien... Enkele dagen later hebben we ook de limieten van de 'parilla libre' (Argentijnse BBQ) overwonnen...
Geen opmerkingen:
Een reactie posten