Aanvankelijk hadden we gepland om na een weekje rustig aan (New York, Islas Balleastas safari, Arequipa bezoek) een trekking te doen in een van de diepste canyons ter wereld: de Colca canyon of diens broer de Cotahuasi canyon. Maar doordat Greet sinds enkele weken wat verzwakt rondloopt door touristitis, schrapten we die wandeltocht van het programma en reisden we meteen door naar de volgende stad: Cuzco.
Citytrips voelen luxueus aan: hotelletje met uitzicht op de stad, wat kuieren door de straten, een terrasje doen, op restaurant gaan. Restaurantbezoeken zijn eigenlijk een verwennerij: voeten onder tafel schuiven en kiezen wat je wil eten. En er is hier keuze genoeg. ´s Morgens een heerlijke kom exotisch fruit met yoghurt en muesli (voor nog geen euro!), dagmenu´s voor een prikje met keuze uit kip, lomo (biefstukreepjes) of forel, versgeperste vruchtensappen van fruit naar keuze, en de toeristenrestaurants die pizza, spaghetti en andere Europese gerechten aanbieden. Maar voor elke maaltijd een geschikt plekje zoeken is ook vermoeiend. Te meer omdat Greets appetijt niet is wat die gewoonlijk is. Dus zijn we zelf beginnen kokerellen. We logeren in hostals die over een keukentje beschikken, doen inkopen bij de plaatselijke kruidenier of op de markt en improviseren simpele maar heerlijke maaltijdsoepen, bakken een eitje, bereiden een pasta, etc. En dat smaakt naar meer...
Het brengt wat huiselijke rust, een deugddoend gegeven als je al meer dan 3 maanden onderweg bent. Steeds van hier naar daar doortrekken, de vele busritten, het voortdurend in- en uitladen van de rugzak is op den duur ook vermoeiend. Dan is het eigenlijk wel fijn om eens meerdere dagen op 1 plekje te zijn. Na 3 maanden reizen zijn we toe aan een beetje vakantie :-)
Geen opmerkingen:
Een reactie posten