Vorig jaar hadden we met de Alpamayo trekking en de beklimming van de Pisco (zie profielfoto) slechts een klein stukje van Peru gezien. Reeds dan hadden we het idee dat we ook wel eens het andere Peru wilden zien, het Peru dat iedereen kent, het Peru van de Inca's. Via Arequipa, de witte stad, bekend om zijn Santa Catalina klooster, kwamen we in Cuzco terecht, onze uitvalsbasis voor een ontdekkingstocht van de verloren Incabeschaving. Hoewel Cuzco duidelijk een koloniale stad is, met verschillende prachtige kathedralen en kerken, is de erfenis van de Inca's duidelijk zichtbaar in het straatbeeld. Vele huizen zijn gebouwd bovenop resten van wat eens Incahuizen waren en in het onderste deel van de muren zijn de originele stenen nog zichtbaar. Sommige hebben zelfs nog de typische trapeziumportieken.
Gedurende 4 dagen bezochten we in de Valle Sagrado tal van ruïnes: er waren restanten te zien van forten, tempels, huizen, baden, afwateringskanalen en terrasvelden. We verplaatsten ons te voet en met collectivo's, kleine busjes die constant op en af rijden maar pas vertrekken als ze vol zijn. Zo kwamen we in kleine dorpjes, waar de vrouwen nog in traditionele kledij rondlopen zonder met popjes, halskettingen, gebreide spullen en blokfluiten te leuren, en dit in tegenstelling met de grote stad...
Gek hoe de Inca's het zichzelf extra moeilijk maakten. Ze gebruikten namelijk stenen met de gekste vormen en hoeken, soms in zigzag, waarin dan andere stenen met al even gecompliceerde vormen moesten passen. Het is ons een raadsel, en niet alleen ons, maar ook de wetenschappers, hoe ze erin geslaagd zijn om dergelijke grote steenblokken uit te houwen en naadloos als puzzelstukken op elkaar te laten aansluiten.
We waren onder de indruk van deze immense bouwprestaties, maar als we dan in gedachten even de oceaan overstaken en de vergelijking maakten met de prachtige kathedralen die in onze contreien werden gebouwd in die tijd, of keken naar wat de Egyptenaren, Grieken en Romeinen zovele eeuwen daarvoor al presteerden, temperde dat toch een beetje ons ontzag :-)
Toch willen we hun spitsvondigheid niet onderschatten. In Moray hebben ze ingenieuze terrascomplexen aangelegd in de vorm van amphitheaters, tot 150 meter diep. Op de aldus bekomen concentrische cirkelvormige terassen werden op de verschillende niveaus verschillende temperaturen gecreëerd. Deze velden werden gebruikt om te experimenteren met groentensoorten en -rassen. Vandaar dat erin Peru honderden soorten aardappelen en maïs worden gekweekt.
Op elke site die we bezochten waren de opgravingen nog aan de gang. Wie weet wat er de komende jaren nog allemaal blootgelegd zal worden... Choquequirao bijvoorbeeld wordt nu al het 2de Machu Picchu genoemd, hoewel men vermoedt dat tot dusver slechts een 20% van de ruïnes is vrijgemaakt.
Het alombekende Machu Picchu gaat ten onder aan zijn eigen succes, met 450.000 bezoekers per jaar! Maar ons zal niks verweten kunnen worden, wij weigeren mee te draaien in deze mallemolen. De Inca-trail mag niet alleen worden afgelegd, je wordt verplicht met een reisbureau te werken, waarvan de tarieven alsmaar de hoogte ingaan. Buitenlanders mogen niet op de goedkope lokale treinen, maar worden verplicht te reiwen met de speciale trein van Peru-rail, die met zijn ongecontroleerde prijsstijgingen de toeristen leegmelkt als waren het vette melkkoeien. Voor het toegangskaartje voor de vindplaats zelf moet je steeds meer betalen. En ook eten, drinken en overnachten is er schandalig duur. Het lijkt wel Rock Werchter...
Geen opmerkingen:
Een reactie posten